معنی صدف روز در فرهنگ فارسی عمید

کنایه از خُورشید، چشمِۀ آفتاب، چِشمِۀ آتش فِشان، چِشمِۀ خاوَری، چِشمِۀ روز، چِشمِۀ روشَن، چِشمِۀ سیماب، چِشمِۀ سیماب ریز، چِشمِۀ گَرم، چِشمِۀ نور، چِشمِۀ نوربَخش، چِشمِۀ هور، آیینۀ آسِمان، آیینۀ چَرخ، آیینۀ خاوَری، بانوی مَشرِق، بور بیجادِه رنگ، تابِۀ زَر، خُسرُو سیّارِگان، خُسرُو مَشرِق، زُورَق زَرّین، سیماب آتَشین، شَهسَوارِ فَلَک، عَروسِ چَرخ، نَیِّرِ اَعظَم، شیرسَوارِ فَلَک، باشۀ فَلَک، شاهِدِ روز، شَهسَوارِ سِپِهر، شَهسَوارِ گَردون، صَدَفِ فَلَک، صَدَفِ آتَشین، عَروسِ خاوَری، عَروسِ روز، عَروسِ فَلَک، غَضبان فَلَک، یاقوتِ زَرد، زَرّین تُرَنج، زَرّین کاسِه

معنی صدف روز در لغت نامه دهخدا

بمعنی صدف آتشین است که کنایه از خورشید انور باشد. (برهان) :، خال چو عودش که جگرسوز بود، غالیه سای صدف روز بود.، نظامی.، رجوع به صدف آتشین شود

معنی صدف روز - جستجوی لغت در جدول جو

صدف روز

فرهنگ فارسی عمید

صدف روز

لغت نامه دهخدا

صدف وش

صدفگون، صدف سان مانند صدف، به کردار صدف

فرهنگ فارسی عمید

صدف وش

(صَ دَ وَ)

بمانند صدف. بکردار صدف. صدفگون:
معطی آن چو دریا دارندۀ غریبان
رادان آن صدف وش از دل یتیم پرور.
شرف الدین شفروه.
رجوع به صدف سان و صدف گون و صدف وار شود

لغت نامه دهخدا

دلف روز

(دَ لَ)

دهی است از دهستان بهمئی سرحدی، بخش کهکیلویه، شهرستان بهبهان. واقع در 39هزارگزی شمال خاوری صیدان، مرکز بخش. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر با 150 تن سکنه آب آن از چشمه و محصول آن غلات و پشم و لبنیات است. ساکنان آن از طایفۀ بهمئی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

صدف رنگ

(صَ دَ رَ)

برنگ صدف. بمانند صدف.
- دیدۀ صدف رنگ، چشم مانند صدف از جهت ریختن اشک مرواریدگون:
مجنون ز دو دیدۀصدف رنگ
می ریخت نثار در بفرسنگ.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ناف روز

(فِ)

میانۀ روز. (آنندراج). کنایه از ظهر است. نیمروز

لغت نامه دهخدا